Waterpolo
" subheadline="<span class="btArticleDate">2 oktober 2015</span><a href="https://www.zvsassenheim.nl/2015/10/02/sassenheim-bm-1-zpc-de-gouwe-bm-1-wedstrijdverslag/#comments" class="btArticleComments">0</a>" font="" font_weight="" font_size="" color_scheme="" color="" align="" url="" target="_self" html_tag="h1" size="large" dash="" el_id="" el_class="" el_style="" supertitle_position="outside" ignore_fe_editor="true"]

Dat dit een moeizaam jaar zou worden dat wisten we, maar zo zwaar!

Ik wil jullie toch nog even terug nemen naar vlak voor de zomer toen dit team van start ging. Met een strenge blik van Paul en een nog strengere toespraak van Jeannette beloofden de meisjes trouw dat er niet zomaar afgezegd kon worden en dat waterpolo voor alles ging. Ik probeerde er nog aan toe te voegen dat het geen slecht idee was om tijdens de vakantie te werken aan b.v. wat bal oefeningen. Dat laatste leek mij duidelijk, maar wel naief.
Er bleken vele varianten mogelijk waarbij niet aan een waterpolo bal gedacht hoeften te worden; bal gehankt, balletje ijs, die jongen is als een balletje, en meer van dat moois.
Dus, in de verwachting dat niemand, maar dan ook niemand meer af durfte te zeggen keek ik met verbazing naar m’n mobiel waar de ene afmelding na de andere binnenkwam. Onze goalie kon nog net van de operatietafel meegenomen worden anders had die ook nog in haar ziektebed gelegen.
Romy moest persoonlijk zorgen dat de Columbiaan niet ten onder ging, Isa ging voor haar uitset en trouwjurk en Vianne was op een Styling missie (L). Een ramp stond te gebeuren. Bloednerveus, en deze keer nog nerveuzer dan de meiden, banjerde ik heen en weer. Ik vocht me een weg door al die horden toeschouwers, was het vorig jaar nog alleen familieleden nu ook overbuurvrouwen, buurjongens en ‘ajakkie’ vriendjes. Was er nog wel ruimte voor de speelsters en scheidrechters. Aan de overkant zag ik een beduust tweetal in zacht oranje en beelde me in hoe zij zich zouden voelen. “Als ik hier een fout maak, dan wordt ik gelynched”.
 
Ja mannen, laat dat duidelijk zijn, hier bij Sassenheim worden geen fouten geaccepteerd.
Maar goed, schreeuwend moest ik me een weg banen door de mensenmassa om uiteindelijk met het 8-tal vlak naast de kleedkamers te geraken. In de wanorde raakte ik volkomen van het pad en moesten we op zo’n zielloze plek ons terugtrekken.
En ja hoor, dan beginnen de meiden warm te draaien, te koken, waren ze eerst nog zenuwachtig, nu werden ze getergd. “Wij, den dames van Den BM, hier!!. Op deze plek?”
 
In een waas bazelde ik wat over ballijn, passen en meer onzinnig gedoe. Maar er stond wat te gebeuren, neusgaten werden opengespert, badpakken dichtgeritst, een ferme blik en in rotten van drie marcheerden ze naar binnen. Het teken aan de jongens werd gegeven dat ze er wel mee konden stoppen en ze gingen te water. Nee, niet ordinair springen, maar een rustige waardige afdaling in het nat.
En daarna. Ik heb nog nooit een team zo nadrukkelijk genegeerd zien worden als De Gouwe, maar ze zullen het gevoeld hebben. IJzig dat sfeertje. Dames 1 kom kijken en leer hiervan.
 
Dit beloofde een spektakel te worden, maar hoe wist ik op dat moment nog niet. Ik had m’n nagels bijna tot op het nagelbed opgegeten voordat het eerste fluitsignaal klonk. Had ik ze wel goed getuned, de juiste dingen aangeleerd of afgeleerd. Had ik dat wel in de juiste volgorde gedaan en niet andersom. In stille wanhoop zag ik ze in een waas van mij wegzwemmen. Ik wist dat ik ze ooit los zou moeten laten, maar nu al? Ik was er nog niet klaar voor. Ik had nog niet alles gezegd.
M’n hart maakte een sprongetje toen de bal niet werd veroverd en ze weer terugzwommen. Maar dat was maar voor even. Resoluut wist naOmi de bal te heroveren en stuurde haar medestrijders naar voren. En hard ging het toen, zo hard dat er al snel de ene na de andere Gouweneuse, Gouwse, Gouwerestje, Gouweresserinnetje of hoe zo’n vrouwelijk Gouwe dame wordt genoemd, er uit werd gestuurd. Eerst een U20 voor Corinne Vroom, daarna een U20 voor Isa de Gelder met als resultaat dat Lynn voor een 1e doelpunt kon zorgen; 1-0.
Ok klaar, fluit maar af. Inpakken en weg. Mooi geweest. Was gezellig, moeten we nog een keer doen.
Inwendig maalden dit soort mantra’s door m’n hoofd, maar nee. Een u20 voor Saphira. Ongelooflijk, dit kon niet waar zijn. Volkomen onterecht, weten de mannen in het oranje, dat er speciale regels zijn voor Sassenheimse Bmeisjes. Hier kan je niet voor fluiten, kijk dan naar Saphira. Hoeveel onschuld wil je zien, weet je dan niet wat dit voor een schande is voor haar familie. En daarna; 1-1 door Angelique Roskam, welliswaar een prachtig, totaal onverdedigd, schot vanaf de 6m, maar toch. De dames uit Waddinxveen kregen overmoed en walsden door, weer een er uit, een u20 door Isa de Gelder, haar 2e. Maar wederom de Nemesis van Waddinxveen Angelique Roskam, 1-2.
 
Als aan de grond genageld stond ik daar, een woest naar bloed roepend publiek, ziedende ouders, vertwijfeling. Wat ga ik de meiden vertellen, ‘vertrouw op mij alles komt goed’. Dat geloven ze nooit, wat dan wel. En daar was naOmi, met een vette knipoog gaf ze aan dat het wel goed ging komen, rustig maar jongen leek ze wel te zeggen. En ik kreeg moed. Licht opgebeurd sprak ik de meiden toe. En we spraken daar iets in het geheim af. De woorden die ik toen zei, zouden niet en nooit meer herhaald worden. Het was voor hen en niemand anders. Laat ze maar dichterbij komen, laten ze maar in de valkuil springen. Kom maar, kom maar. Dat werd het plan.
Willemijn keek me niet begrijpend aan, moest ze nu werkelijk nog 2 doelpunten doorlaten voor dat we wat gingen doen. Die lui in Sassenheim zijn gek, stapelgek. In ongeloof keek ze haar moeder aan. ‘Haal me hier weg’, leek ze wel te zeggen. Ik ben nog zo jong.
 
En daar stapte de Gouwe in de val; eerst Sophie Kuipers met de 1-3, daarna Shao Kaptein de 1-4. Mooie doelpunten dat wel. Maar verder, is dat alles wat jullie in zo’n partje kunnen?
 
En toen de rust en op weg naar het 3e partje. Prachtig altijd. Even langs het publiek wandelen, wat handtekeningen, wat informeren naar de zieke achternicht en dan slenteren naar de juiste plek. Vanaf hier zouden we de kantelen gaan bestormen. We installeerden de bank, gaven nog wat tips, die achteloos werden weggewoven, want ze wisten het plan. Ze kenden alle details. En weg gingen ze. Aanval na aanval, charge’s, hier werd strijd gevoerd. De Gouwe hield lang stand en toen begon het te buigen eerst langzaam en toen steeds harder. Er was geloot wie de bijl in de Gouwse stam mocht zetten en het was José die het vonnis voltrok. Een prachtige speurt en ze nam en passant de bal mee en gooide, nee streelde de bal in het doel; 2-4. En op het fluitsignaal wist Lynn het pleit te beslechten met nog 1 volle seconde speeltijd smeet ze het opgeblazen rubberen kleinnood in de touwen 3-4.
Rust, De Gouwe was er aan toe. Een keepster werd ook nog gewisseld, koppen rolden. Ik keek nog even naar m’n geplaagde opponent en m’n gedachten gingen naar hem uit. Momento mori.
Dat Gouwe om ramkoers lag, bleek eens te meer na de herstart, na weer een noodrem actie moest Nine van den Bosch eruit, weer een U20. De scheidsrechters hadden het begrepen, uitsturen ok, als het maar geen Sassemse dames zijn.
 
En Lynn, Lynn snelde naar voren en schoot op haar bekende manier de gelijkmaker 4-4. Als ontketende Sirenen werden nieuwe posities veroverd. Dus zo vechten en strijden meiden.
Saphira 5-4, Laura 6-4. Ze weren gek. Shao Kaptein van de Gouwe moest volop aan de ho-ankers en werd er uit gestuurd. José , onze José 7-4.
Oei, vanuit het niets, de ninja van de Gouwe, Angelique Roskam 7-5. Ze kon het nog. Een heel klein kansje had ze maar nodig.
En toen iets onbegrijpelijks, mensen moeten me het nog maar eens uitleggen maar,…. een U20 voor Laura, Laura? Laura! Papa en mama van Laura, doet jullie dochter zoiets.
En Lynn, zij ploegde voort, 8-5. Go Lynn Go.
 
En op dat moment leek het wel of er een stilte over het bad viel, ademloos volgden wij de bijna onnavolgbare acties van onze prima inter pares, naOmi, als een feniks rees zij hoog uit het water en betaste de gehavende bal, kneep er zachtjes in en prevelde wat onverstaanbare woordjes. Dit werd monumentaal, zij legde aan en schoot met een elegantie en sierlijkheid dat het me nu nog emotioneerd; 9-5.
Op dat moment strijk je over je hart en mocht van de Gouwe Bao Kaptein 9-6 scoren, vooruit, toe maar.
Onze Voorhoutse diesel Lynn lag op ramkoers en deelde weer rake klappen uit, 10-6 Wat nu, zeuren over diesels. Ken je hebbe
Nog een ferme ho-actie van Sophie Kuipers van de Gouwe die met een U20 er uit moest en als laatste mocht Volkswagen Lynn met 11-6 aftikken. Geen vuiltje aan de lucht. Lynn, super gespeeld.
Alle meiden super gespeeld.
 
Stand na 2 gespeelde wedstrijden een 5e plaats met 3 punten. Totaal 10 teams, waarvan een paar met hele dikke cijfers heeft gewonnen.
 
 
 
—————————————————————–
Elke week schrijft Henk Trap een exclusief verslag voor ZVSassenheim.nl 
traphc

Laat een reactie achter

Your email address will not be published. Required fields are marked *

WIL JE OOK BIJ ONS KOMEN ZWEMMEN?

ZWEMVERENIGINGSASSENHEIM

Wij zijn een gezellige vereniging, waarin zwemmen en waterpolo hecht met elkaar verbonden is.