Verslag Sassenheim C meiden-ZVL3

Zo dat was moeilijk om daar nog kaarten voor te krijgen.
Een zeer ongebruikelijke actie moesten we voeren om voor iedereen een zitplaats te verkrijgen. Alle Sassenheimse team werden weggestuurd zodat onze diva’s in alle rust en aandacht die ze verdienen het Leidse appeltje te kunnen schillen.
Ik kan me bijna niet meer heugen dat we compleet waren, ook en helaas nu moest Sanne verstek gaan. D2 ging strijd voeren om belangrijke punten te pakken, en natuurlijk hadden ze goed opgelet wat daarbij kan helpen naast de eigen ongelooflijke talenten. Meer dan 380 jaar ervaring met een gemiddelde leeftijd van amper 19 zijn de 12 dames een waar schrikbeeld waar menig tegenstander het zogezegd in de broek doet. Nu, wat is nu dat geheime recept…
Een invaller van de Cmeiden, en deze keer mocht Nina de gelederen versterken. Haar moeder en tante moesten geholpen worden met hun waterpolo rollator en Yvonne en Romana met het oversteken. Yvonne zag pardoes de ellenboog van haar tegenstander niet meer en heeft haar beeldschone blauwe ogen aangevuld met een semi-permanente groen/bruine ogenschaduw.
Het valt ook allemaal niet mee. Ilona en Diana zijn samen met Jeannette een motor die maar niet af kan slaan. En daarnaast is het team in het heerlijke bezit van een paar jeugdige toptalenten waar D1 nog niet klaar voor is; Vera, Britt, Annouk, Nadieh, Sanne en Annelotte. En heeft het gerendeerd???;
 
Tuurlijk.                6-9 heb ik gehoord.
 
Maar ja, en wij dan. Dolblij zijn we met Romy, onze aanwinst uit Voorhout, maar het pure waterpologeweld van Nina moest gecompenseerd worden. En wie kan dat beter dan Laura, deze D-Girl is er klaar voor. Samen met Tess en Isa is zij aan het voorsorteren om ooit de gelederen te versterken. En wat is nu mooier voor de C-missen om daar dan nu maar aan te wennen.
 
Als een Ebenezer Scrooge zat ik de talenten te tellen die op dat moment op de bank zaten en al snel kwam ik vingers en tenen te kort. Dus dat onderdeel leek goed te gaan. Echter, Leiden was in het voordeel. Zo ver was duidelijk, de laatste keer dat we deze meiden hadden gezien hadden we onze kaarten te open op de tafel gegooid (1-18). Deze fout zullen ze ons niet vergeven en genadeloos gaan afstraffen. Wie gaat er nu ook ongestraft dwars over een tegenstander heen zonder dat daar een antwoord op komt, deuh.
Ok, als jullie het zo willen dan komen wij ook met een plan. Een volkomen onverwacht, zo geniaal, zo spitsvondig, zo doordacht, zo van briljantheid  doorwrongen genialiteit dat het spelen van de wedstrijd eigenlijk niet meer nodig is. En zo zou het moeten zijn. Puur op basis van de coach/ de trainer zou je een wedstrijd moeten kunnen winnen. Maar ja, een plan. Iek..
10 paar ogen keken de jager aan euh de coach aan vol verwachting, ze hingen aan m’n lippen, een zeldzaam moment van devotie, een amechtige stilte (Moran noteer dat moment, dit maak je nooit meer mee).
Maar gelukkig ik had nog wat in de pocket. Ik was zelf twee dagen op retraite geweest in de bergen van Winterberg en had daar samen met de voorzitter van de vereniging (Frank van Nobelen) een duivels diabolisch plan in elkaar gezet. Quinta, Moran en Naomi zouden op de bank gaan plaatsnemen en vanaf die hoge positie de tegenstander beloeren tijdens de eerste periode. Vianne, Saphira en Jose zouden vanuit het veld Lynn, Romy en Laura ondersteunen en Isa zou het doel tot de laatste man verdedigen.
 
Twee begaafde scheidsrechters (oud bestuursleden, oud waterpolo commissie leden, oud H1 en D1 leden, Oud talenten, ja wat was er nu niet oud aan hen) werden voor deze topontmoeting benoemd en nadat de nodige lof werden geuit kon met de wedstrijd worden begonnen.
Zaterdagmiddag 17:15, Zwembad Wasbeek Sassenheim. Het fluitsignaal klonk en als door de duivel bezeten stoof Vianne naar voren. NEE, dit was niet de opdracht. Maar ja, probeer zo iemand maar te stoppen. Ontketend van een week nietsdoen, getergd tot op het bot, gemotiveerd om te presteren en dan afwachten. Coach leer je nu nooit iets, en ja hoor 1-0. Ik zag m’n overwinning al achter de horizon verdwijnen, hoe kreeg ik dit team nog op de rail.
Lynn keek me ijskoud aan, en een rilling liep over m’n rug. Krijg ik dit team nog op de rail. En ja hoor, hulp uit onverwachte hoek, Merel van der Waal van ZVL met een prachtig schot 1-1. Dit was het moment waarop we hadden gewacht, nu was het onze beurt. Jose, Vianne en Saphira eruit en Moran, Quinta en Naomi erin. Voorzichtig vroeg Quinta aan haar tegenstander of ze er even langs mocht, Moran had vlak daarvoor een ZVL meisje geholpen met haar badmuts en in alle bescheidenheid bracht Naomi de bal naar Quinta. Na wat heer en weer geruzie trok Quinta  de bal uit de handen van een geschrokken Romy en joeg dat ding in de touwen, 2-1.
 
2^e part, dit werd een Lynn momentje, in de eerste volle 13 seconden van dit partje joeg zij de tegenstander op alsof ze een cowgirl was, met als prachtige afsluiting een wegdraai powerschot, 3-1. Zo’n dame zou je eigenlijk nooit enige ruimte moeten geven, boze tongen beweren dat ze thuis als een moderne Rapunzel op haar kamertje van 1 bij 1 zit zodat ze voor iedere wedstrijd op en top is.
Good old Vianne wilde haar te vroeg gemaakte doelpunt goedmaken en maakte een ‘Den Dulkje’, 4-1. Yeah Vianne, hoor dat publiek.
Tot twee keer toe Quinta na mooi voorwerk van o.a. Moran, Naomi en Lynn. Op zich een aardig idee om je medespelers hard te laten werken en dan zelf de afmaker, chapeau. Een aanvoerder waardig, 5-1 en 6-1.
En toen in een draaikolk van armen/benen een ware slachting, eerst Gaby van Berkel eruit (heel terecht, toen Moran eruit (belachelijk) en als laatste Merel van der Waal (Saphira vergeet nooit iets, don’t mess with her). Jose had het er maar druk mee, Romy helpen, Laura coachen en tegelijkertijd drie tegenstanders in de gaten houden en even zwaaien naar Mama.. Moeders dit is niet het moment te verzaken, zwaai dan ook even terug.
 
Een uitgeputte Isa moest via de beademing van haar cap worden verlost en een prachtige mooie witte werd opgezet. Bij Lynn werd geweld toegepast om die witte te verwijderen, waarbij haar vader wel heel woest keek. “Jij daar dochter”, hoorde ik hem grommen.
 
3^e part. De loopgraven langsgelopen de koppen geteld, bajonet in het badpak en weg, weg. Ja soms moet je ze loslaten, ik voelde me een duivenmelker die koerend rondliep in de hoop dat een van hun ooit weer terug zou komen in het warme nest. Maar ondertussen moest er gestreden worden en wie kan dat beter dan Powergirl Moran, de GI Jane van de Wasbeek, 7-1. Dit was niet eens een schot, geen lopje, geen druk/ of stootbal, maar zoiets werd wel pas geleden door de US Navy aangeschaft om kruisers mee naar de haaien te jagen. Snel maar weer Koos Kranenborg bellen voor nieuwe ballen.
Subtiel, oogstrelend en haast volmaakt, vanuit een onmogelijke niet te schieten hoek bedolven onder een berg van spelers, een-klein- handje, een Saphira, niet eens kijken waar de bal naar toe moest, wat een onzin. Deze bal (we hadden weer een nieuwe gepakt) wist welke kant hij op moest, 8-1. Wat ben ik op zo’n moment blij als ik zie dat haar ouders op de kant zitten. CHOCOLA… CHOCOLA..
We gaan door, Quinta opgewarmd door het oefenpartijtje bij de D1, wederom een mooi droog schot, 9-1. Isa als een dartel veulentje blij niet meer opgesloten te zijn in he doel, verlost van de schande van het tegendoelpunt. En het was niet eens jouw schuld, 5 weken geleden toen Sanne op de kant stond bij de training nou toen, je weet wel toen. Maar dan nu, dwars door het midden een schot waar zij een patent op heeft, 10-1.
Yeah ‘Den Dulkje’, jawel Vianne was los, een grijns van oor tot oor en dan ook nog scoren, 11-1.
Maar toen brak er iets een donkere schaduw hing over het bad, eerst Vianne een U20 (de scheidsrechters stonden onder een onmogelijke druk). Hoe kan dat, daarna de zeer sterk spelende Jose eveneens een U20. Hier hing de geur van verraad in de lucht. Waren de meiden moe, hadden de scheidsrechters bedenkingen.
Naomi prevelde ik, en als een venus gleed ze door het water, de tegenstanders weken uiteen alsof het een wedstrijdje rode zee was. Dit was een momentje van stil genieten en een prachtig schot 12-1.
Jose had inspiratie opgedaan toen ze even naar de kant moest en kwam mooi door aan de linkerkant, ik meen door Moran aangespeelt en 13-1 moest ik tellen.
En wie zat er weer niet op te letten wie gaf Merel van der Waal ruimte, 13-2. Ai, wordt dit zo’n kantelpunt. 100% meer score dan de eerste wedstrijd. En dat op 0:01 van de 3^e periode.
 
4^e periode. Aanval na aanval met uiteindelijk Isa die op haar eigen patentwijze methodiek 14-2 en als laatste mocht ze nog 1 keer uithalen 15-2. Er was nog even gelegenheid voor een man-meer, maar door een heren akkoord. Nou ja laat ik maar ophouden. ‘man-meer’, ‘heren-akkoord’, niet helemaal C-meiden.
 
Ik ben trots als een oude aap, niet alleen omdat weer gewonnen hebben, of met veel doelpunten verschil, maar omdat het hele team heeft samengewerkt. We aanvallen hebben gespeeld met meerdere spelers, we elkaar geholpen hebben, we de basis breder getrokken hebben. Ik heb het jullie moeilijk gemaakt juist door m’n wisselbeleid, en jullie hebben perfect gehandeld. Dit team blijft groeien. Dat blijkt eens te meer daar de D1 en D2 nu vaker een beroep op jullie doen, jammer dat Isa, Vianne en Naomi niet mogen invallen anders zouden zij ook daar hun kunsten kunnen laten zien.
C-meiden voor kampioen. Kon het doelsaldo niet helemaal lezen, iets met een 5.
We gaan ervan uit dat onze directe tegenstander BZ&PC ook de overige 3 wedstrijden heeft gewonnen of gaat winnen, dat maakt dat er maar 3 punten verschil zit tussen ons. Spannend.
 
 

 
 
 
 
 
 
 
—————————————————————–
Elke week schrijft Henk Trap Jr. een exclusief verslag voor ZVSassenheim.nl