SCOM CM1 – Sassenheim CM1

Vendi Vidi, Vici
Als het ooit meer toepasselijk was, dan wil ik het graag horen. De Leeuwinnen van Sassenheim, de ‘fine fleur’ van de Cmeisjes, gingen met hun aanhang naar het verre Spijkenisse om het geweld van Scom in toom te houden.

Het begon eigenlijk al direct door het zwembad te verstoppen zodat we het bijna niet konden vinden. De tegenstander liet niets aan het toeval over.
Zelf waren we zwaar gehandicapt door de afwezigheid van Vianne en Moran, wie zou ons nu uit de concentratie kunnen houden. We hadden besloten toch af te reizen want 7 meiden en dan deze, is eigenlijk alles wat je nodig hebt. Wissels, ach. Dat is zo 2013.
De dames van SCOM hadden zwaar aan de groeihormonen gezeten gelet op de breedgeschouderde en gemiddeld 1 kop grotere (voormalig Oost-Duitse) atleten. Ik moet zeggen het zag er indrukwekkend uit, 12 vrouw sterk een dubbele bezetting voor het ondersteunend personeel (team manager, coach, sport fysioloog, en wat al niet), daarnaast was het zwembad afgeladen met een uitzinnig publiek en in deze heksenketel moest de strijd der Amazones gaan plaatsvinden. De scheidsrechters liepen van de pure zenuwen al voor de wedstrijd op hun tandvlees.
 
Als coach heb je het dan zwaar, wat daarna wordt afgewisseld met een soort vaderlijke trots, hier staan ze dan. Helemaal klaar, nu is het moment daar.
Zou de zwaar geheime toegefluisterde tactiek gaan werken. We zouden namelijk met een soort ninja’s gaan werken, de drie snelsten zouden breaken (snel wegzwemmen, naar voren (niet onbelangrijk)) de bal er even injassen en dan terug.
Maar gelukkig, direct na het eerste fluitsignaal werd door het team direct afgezien van dit waarschijnlijk hopeloze concept, wat nou met ze drieën aanvallen. Hoezo team tactiek.
“Das ist total Wasserpolo”.
 
Naomi had al van te voren besloten dat er gewonnen moest worden en dat zij het team moest helpen om het doel dicht te gooien met een ijzersterk stukje keeperswerk (H1, kom eens lang, ze is bereidt om de fijne kneepjes te vertellen).
Verder hadden Isa en Jose in een verder geheim overleg besloten dat het stukje 10 m voor onze keeper een No-Go zone was. Geen Uitsmijter kan het beter uitvoeren.
Saphira en Nina heersten over het middenveld en kregen de geuzennaam horzels, na weer een huilende tegenstander en een wanhopige Scom coach moest ik ze wel een beetje temperen. Lynn en Quinta hebben killersbloed. Gisteren kreeg ik een telefoontje van Scom dat hun keepster nog steeds wakker schrikt van het idee van weer zo’n Sassemse aanval.
Zowel de coach, publiek en later ook de scheidsrechter vroegen in ongeloof wat onze meiden te eten kregen, onvermoeid bleven ze strijden. Het standaard antwoordt van vers afgesneden lever volstond duidelijk niet, het moest iets naders zijn iets van turbo.
 
En tot wat leidt zo iets:
 
2-5.
Sassenheim heeft overwonnen, als team!!. Bedankt allemaal ook diegene die er helaas niet bij waren.
 
Henk Trap