Heeren drie is niet meer.
Is niet meer de eerste. 1e .
De godenzonen van Sassenheim hebben hun Waterloo meegemaakt en torsen nu de last van een nederlaag op hun schouders. Vele jaren heb ik deze knapen met raad en daad mogen voorzien zodat zij uiteindelijk zouden zegevieren in hun competitie. Als echte generaals hebben ze diverse teams verslagen en kunnen genieten van hun welverdiende positie als Eersten der Regio West Heren 3B.
Groot ook was m’n trots als zij de maandagavonden in geuren en kleuren vertelden wie ze nu weer hadden verslagen. Een reeks van 7 gewonnen potten, wie doet ze dat na. Welke onverlaat durfde die positie te bedreigen.
En nu, nu lijkt er iets gebroken. Het leek bij vlagen leek het of ik het requiem van Bach hoorde, een afscheid leek naderbij. Zouden de mannen zich nog kunnen herpakken, zouden zij de moed opbrengen om door te gaan, te vlammen, te aanbidden, zich weer geliefd te voelen.
En ja hoor, onder het toeziende oog van onze mater familias, onze Jeanette, kregen de mannen weer vleugels. Ik prijs me gelukkig dat de basis van dit team bestaat uit een flink aantal tot op het bot gemotiveerde bikkels waarvan er soms enige sneuvelen tijdens de training. Bloed, blauwe plekken en bruin bier vloeit dan ruikelijk. Dat dit gepaard gaat met ongemakken moge duidelijk zijn, de stroom aan smeekbeden van vrouwen, ex-en en miskende minnaressen is soms eindeloos.
Toe nu vader ‘polo niet meer’.
Dat dit team vele wegen kent die naar overwinningen leiden moge duidelijk zijn, opgeteld komen we aan zo’n 2-300 jaar polo-ervaring, ze schroomden ook niet om vrouwelijk schoon van de vereniging in te zetten om nieuw talent te binden. Een van de andere minder bekende tactieken is de geheel eigen wijze van techniek training. Voorbeeld: binnen onze vereniging, sterker nog bij zo goed als alle verenigingen, wordt een keeper eerst ingeschoten voordat de kogels worden afgevuurd. Ik zie nu in dat ik het mis heb. Ook begrijp ik waarom Maarten altijd voor de training zijn verzekeringspapieren zenuwachtig doorkijkt vanwege de dekking. Ook begrijp ik nu de bloeddoorlopen ogen en de gespannen blik zodra ze het strakgespannen en bol staande rubber mogen vasthouden. Of sla ik door.
Als een angstig hertje zie ik dan Maarten in het doel liggen onderwijl de ballen te ontwijken. Waar is de bal met m’n naam erop moet hij wel denken.
Afgelopen maandavond is een nieuw concept uitgeprobeerd; “samenspelen”.
Ik weet het klinkt vrij revolutionair maar soms wil je wat proberen. En met een angstig gevoel deelde ik de mannen en mannetjes in 2 ongelijkwaardige teams. Altijd benieuwd hoe lang het duurt voordat zoiets wordt opgemerkt. Het ene team onder leiding van onze Yodo Kosters en de jonge honden onder leiding van Benjamin Zwaan. Dat het een titanenstrijd zou worden stond al direct vast. Vervloekingen tot in de 7e generatie werden gegeven en ieders moeder is wel een …
Een waanzinnig spel ontsproot zich onder m’n ogen, ballen op de hand aangespeelt werden voor de zekerheid even in de wacht gezet door deze in het water te dompelen. Wat een vernuft, wat een durf. Totaal onbegrijpelijke bewegingen en inzwemmen richting het andere doel. Hoezee. Stephen Hawkings mag hier nog een puntje aan zuigen deze chaos theorie. De oerbang is er niets bij.
Maar, dit leidt wel tot resultaat. Uiteindelijk waren daar oogstrelende acties die me diep ontroerde.
Dit team oogt en denkt nog steeds jong, ondanks de grijze haren van Paul. Ik geloof dat de gemiddelde leeftijd iets boven de A-jeugd zit. We hebben er ook het volste vertrouwen in dat deze misstap van afgelopen zaterdag ons vergeven wordt en de zegereeks wordt voortgezet.
De tegenstanders zij gewaarschuwd, gebruik de kerst goed om de wonden te dichten en te helen. Vanaf Januari zal de strijd worden voortgezet.
Paul, Mark, Ronald, Maarten, Robert, Frank, Perry, Davy, Gert-Jan, Bart, Harry (trainingsmaatje), Jelmer (trainingsmaatje), Thomas, Arnoud, Bas en Jelle (trainingsmaatje)
—————————————————————–
Elke week schrijft Henk Trap Jr. een exclusief verslag voor ZVSassenheim.nl
