Ik was al helemaal in die modus. We gingen ten strijde tegen de nummer 2 in deze poule des doods en ondanks dat de Cmeiden bovenaan staan moesten zij aantreden tegen Bodegraven. De stad van de Slagers. Een stad met bewoners met een roemrucht verleden, al in in 1672 zochten zij, na de oorlog verklaard te hebben aan de Engeland, Frankrijk, Keulen en Münster, al ruzie. Hier viel niet te winnen met een gewoon potje polo. Hier moest met een plan worden gewerkt. En dat kwam.
Al in de aanloop van de competitie zocht ik in het geniep een pact met Sanne. Iedereen verklaarde met op dat moment voor gek. Waarom zou zo’n met talent overlopend belofte zich inlaten met mij. Ik bleef aandringen en na lange tijd zwichte zij en ik waande me al in de zevende hemel.
Dus. Daar begon de slag. Onder het mom van tuingroep op school tot een heuze Sinterklaas bezoek ben ik de afgelopen twee trainingen afwezig geweest en kon Sanne eindelijk ongestoord toeslaan. Nu ging ging alles samenvallen.
Op de valreep ging het nog bijna mis omdat Nina Bijman de Chantal Janzen van Sassenheim een optreden moest verzorgen in het Rijnlands. Urenlange discussies, telefonische bedreigingen smeekbeden hebben uiteindelijk haar ouders murm gemaakt zodat ze toch mee kon. Hartverscheurend zo’n moeder die zakdoeken vol snotterend afscheid moest nemen van haar belofte. Zeer bedrukt gingen we op reis.
Deze geen moeders mee. Te veel emotie konden we niet gebruiken. Vader van Vianne een man waarvan bekent is dat die met 1 knip een hele zaal stil krijgt, vader van Moran die met tassen vol verboden aanwijzingen het verschil kan maken en dan Harry phpd, geloof het of niet de vader van Quinta. Dan moet hij wel kwaliteiten hebben, toch.
Helaas kon papa Saphira niet mee maar de tassen vol Zwitserse chocola spraken boekdelen.
Na aankomst gingen de meiden snel omkleden alsof ze daarmee al punten konden pakken. Naar binnen in dit bad vol met historie. Bodegraven was al zenuwachtig bezig met een tactische bespreking en ik hoorde dat dat al gaande was vanaf de ingelaste ochtendtraining van 06:00. Hier ging gespeeld worden, de titanen gingen een clash uitvechten. Ik moest er even van slikken.
Daarna was het onze beurt. Vol vuur pompten we de meiden vol met allerlei waterpolowijsheden en heel eventjes leek het er op dat ze aan het luisteren waren en ik glom van trots. Dit zou ik m’n moeder gaan vertellen.
Vlak hierna gingen de meiden de warming-up doen en Moran had haar eigen variant daarop, eerst 1 been heel hoog, gelijk daarna de tweede zonder de eerst te laten dalen, dan even een kwart seconden zweven en dan met een flinke klets met de billen op de vloer. Publiek en medespelers op de banken.
Eindelijk, het voorprogramma was afgelopen en te water. Nina zou de eerste twee parten keepen en Vianne zou het daarna overnemen. De anderen zouden gewoon hun ding doen.
De tegenstanders gingen, en dat moet ik toegeven, spectaculair van start. We praten nog over het inzwemmen. Als volleerde toppolosters tot de borst uit het water, twee armen heel hoog en lopen naar de overkant. Wat nu Heren 1 met je watergietertje, dat wil ik jullie wel eens zien doen.
Het strategisch plan was een full press waarbij we goed in de ballijn zouden pressen en wegspuiten zodra we een halve kans zagen, en dat ging zo goed dat Moran 0-1 al in de eerste minuut scoorde.
Lynn, de enige speelster die beter wordt door haar ouders op trainingskamp te sturen zoals een Berlijnse marathon scoorde onvervalst 0-2, keurig wegdraaiend en kil. Weet niet hoe je zoiets voor elkaar krijgt met bruine ogen, maar zij kan het.
Onze Zuiderling uit Oegstgeest was onnavolgbaar en scoorde 0-3 vlak daarna. Hier spreekt de macht van pure chocola. Wee de kerel die het aan zou durven haar reepje chocola af te pakken.
Dat dit geen walk-over zou worden bleek al snel door een prachtig tegendoelpunt van Bodegraven. Op links was een gat ontstaan waar de Grand Canyon jaloers op zou zijn. Bodegraven strafte dat ongelooflijk knap af.
Maar dan Quinta, de toekomstige CEO van Shell anders de nieuwe premier, zij leidde het team naar de 1-4. 1 lange rush door het midden en een snerpent schot.
Rust, rust. Al was het maar voor de coach.
–
De tweede part werd gespeeld of beide kampen iets goed hadden te maken. Vianne werd iedere keer begraven onder een berg aan verdigers maar overeind bleef ze. Volgens mij maken we de geboorte van een midvoor mee.
Aanval op aanval, tegenaanval blokkerend en weer terug. Geen van de partijen gaf ook maar iets toe. Ik zag toen iets wat ik nog nooit had meegemaakt het water begon te vermoeien en zag er uitgeblust uit. In blinde paniek ging toen 1 van de Bodegraven dames in de fout en een U20. Heb ik niet ooit verteld dat Sassemse Cmeiden niet van de manmeers zijn, iets met feministen en zo. En ja hoor deze taktiek houden ze vol. Op de valreep nog een doelpunt van Bodegraven 2-4
–
Moegestreden ging Vianne Nina aflossen in het doel en kon Nina los gaan. José had dat weekend een film met indianen gezien en ging scalperend achter een tegenstander aan. Belachelijk dat toen de scheidsrechter besloot om dat af te straffen en noodgedwongen moest ze een U20 ondergaan. Wraak zwoer ze op dat moment. In de tussentijd ging Nina als een dartel veulentje (sorry merrie) naar voren en jaste de bal in de touwen 2-5. Heb ik ooit verteld dat Bodegraven pas verloren heeft als iedereen in de auto zit en ja hoor 3-5. Dat team houdt nooit op. Complimenten. Soms gaan ze iets te ver en dus kregen we weer een U20. En iedereen kan het raden…
OK Broadway Star Nina ging over de schreef en moest afkoelen U20. En dan zie hoe een Naomie en Isa een vechtlust hebben en met z’n tweeën de hele verdediging overeind houden. Een schot waar armen van breken werd gelanceerd op het Sassemse doel. En Vianne, Vianne dook op die bal en kneep het laatste levenslicht uit het rubber. De andere Sassemers konden in de tussentijd even uitrusten en weg waren we weer.
Maar, oeps iemand struikelde over een veter of zoiets en Bodegraven strafte dit af met een prachtig schot 4-5.
Het lijkt wel of ze Duits bloed hebben, nooit geven ze op.
–
Ok, nu gaan we de meiden van de vrouwen scheiden en op een prachtige pass van Naomi kon de Broadway stand-in van Nina, Moran dus, 4-6 scoren. Wat een theater wat een drama, een Shakespeare waardig. Eerlijk, ik hield het niet meer droog. Bodegraven verloor ook even de emotionele macht over het stuur en gunde ons een U20 en nog een keer een U20. Gingen ze nu op hun rug liggen met de pootjes omhoog. Nee hoor een valstrik. Ze hadden door dat ons team niet aan een manmeer doet. Denk eraan meiden komende training een praatsessie en als het niet werkt Thee erbij.
Lynn, je zou haar bijna vergeten Lynn, je weet wel Lynn. Daar waar zij zwemt bevriest het water en stokt je adem in de keel. Snoeihard 4-7.
Stand in de competitie: Sassenheim C meiden 1, 18 punten, 65 doelpunten voor, 16 tegen doelsaldo +49, alles gewonnen. De nummer twee (de nieuwe) SVH 1 wedstrijd minder 13 punten doelsaldo +40.
—————————————————————–
Elke week schrijft Henk Trap Jr. een exclusief verslag voor ZVSassenheim.nl
