Wat ongelofelijk slim

6 november 20143

Dat samenspel van H4 en H3 om al in de zomerstop met de competitie-leiding afspraken te maken waardoor de C-meiden precies op deze belangrijke wedstrijddag voor hen moest optreden. Ja, zo kan ik het ook.

In zo’n afgeladen zwembad met zo’n ambience als dan de tegenstander bij het binnekomen al niet dun door de broek gaat dan weet ik het niet meer. Het betere binnenhalen.
Heren complimenten. Niet alleen plannen, niet alleen voorbereiden, niet alleen hele maandagavonden na de training uren lang tactiek bespreken gelardeerd met wat versnaperingen. Hier leidt het allemaal toe. Dikke vette winst, allebei, chapeau!
De man (nou ja, mannetje) van de Avond, ….   Arnout.
 
En verder, wat is er nog meer te melden.
 
Twee dingen moesten de ladies doen; zorgen voor publiek (opa’s, oma’s, vaders, moeders, neven en nichten) EN zorgen dat dat publiek waar voor z’n geld kreeg.
Ik was al uitgebreid door zowat de gehele trainingsstaf gewaarschuwd geef nooit meer dan 1 opdracht aan een waterpoloër want anders gebeuren er ongelukken, maar naief als ik ben, ik had er vertrouwen in.
Ja hoor, al van verre zag je het dak van het zwembad bewegen, binnen gonste het van de spanning en er werd al flink geoefend met het snotteren in zakdoeken want stel, stel….
Maar ik loop vooruit.
Meteen sprong het team overeind toen ik binnenkwam, dat was hun manier om de coach vertrouwen te geven. Kom maar jongen, wij gaan de klus wel klaren. Saphira heeft chocola meegnomen. We hebben krachtvoedsel. (D1 en D2, adviesmomentje)
 
Sanne liep al een tijd radeloos langs de kant, want 1 van de topspelers had zich die ochtend ziek gemeld, wat moesten we doen. De wedstrijd afzeggen, publiek en spelers naar huis of toch zwaar gehandicapt aan de wedstrijd beginnen.
 
Het team wist ons te overtuigen, “Je maintiendrai”. Nog net niet werd het Wilhelmus ingezet.
Ik waande me in een film van de 8  musketiers; 1 voor allen en zij allemaal voor de coach.
 
Quinta en Naomi zouden het gemis van Jose gaan goedmaken. Zij zouden standhouden, zij zouden worden afgerekend, Het doel was voor hun.
Na die klus geklaard te hebben gaven we de scheidrechter, de tafel en de tegenstander het teken dat ze konden beginnen. Maar wat schetste onze verbazing, daar deze avond pas de eerste thuiswedstrijd was, de jury was zwaar in het gevecht met de electronische werkelijkheid van seizoen 2014. “En of we even wilden wachten.”
 
Tuurlijk; we hebben een hersenbloeding, de neurochirurg staat klaar om te opereren en we vragen of tie even wil wachten want ik heb me koffie nog niet op. Het vliegtuig moet landen, de vleugel staat op afknappen, de motor hapert en we vragen om even te wachten wat m’n fiets moet nog naar binnen. Iemand valt van het dak we kunnen het net redden om op te vangen maar we vragen om even te wachten want ik moet m’n haar even kammen.
 
Wat is dit? C-meiden wachten niet !
 
Ok. Als jullie het zo willen dan kan dat. Moran was weer voldoende wedstrijdklaar en rukte bijna het startblok van de kant toen ze vertrok en kneep de bal zowat aan stukken toen ze die wegrukte voor de tegenstander. Hier met dat ding. Gaan, gaan. Als wilden stormde ze naar voren, de met moeite opgeworpen verdedigingslinie werd murm gebeukt. Aanval op aanval. Schot, lopje. En ja hoor 1-0, 2-0, 3-0,
Door, door. Gaan. Publiek juichte, snikte, Sensatie. Waar zijn die gebekte verslaggevers, dit moet je verslaan. Een polo-les werd gegeven.
 
Maar eerlijk is eerlijk, er werden ook (en dat doet me pijn) fouten gemaakt. De bal werd traag naar voren gebracht, halen van dat ding was niet helemaal mijn ding zogezegd. En dan krijg je ook nog flutschoten.
Maar zoals een beroemd sporter ooit zei (zal wel een waterpoloër zijn geweest); “Beter een slechte wedstrijd winnen dan een goede verliezen”.
Ik zeur wel, dat besef ik, maar dit team kan er nog een tandje bijzetten, de concentratie begint te verslappen. De betere tegenstanders komen nog.
 
Niet gehinderd door deze tegeltjes wijsheid gingen de meiden door, 4-0, 5-0, 6-0, Ai 6-1, en doorgaan 7-1 en 8-1. Iedereen had weer gescoord, sommigen wel drie keer, bij elkaar vlug opgeteld zo’n 20 tot 21 doepunten.
Mooi, in de pocket. Weer eentje voor in de prijzenkast. Dit kan weer in het kringgesprek worden verteld. Toch meiden.!
Wel sportief dat ene puntje gunnen aan de tegenstanders. Was ook wel even een rake klap zo in het laatste partje.
 
Komende zaterdag; De plas in Nieuwkoop.
 
Ik hoorde van Jelmer dat Heren 1 tweede is geworden, op zich een mooie prestatie.
Jelmer en ik hebben een wedje staan wie meer punten haalt; hij met H1 en H2 of ik met H3 en de godinnen van de CM. Er kan ingezet worden.
 
————————————————————————————————
 
Elke week schrijft Henk Trap Jr. een exclusief verslag voor ZVSassenheim.nl 

traphc

3 reacties

  • Elize

    6 november 2014 at 13:58

    haha, Henk Trap jr. ook echt! Ik ga voor de meiden van CM, alleen, zonder hulp van H3 🙂

    Reply

  • Bart

    9 november 2014 at 08:46

    Elize,
    Heren 3 is vooralsnog het enige seniorenteam zonder puntverlies 🙂

    Reply

  • Elize

    9 november 2014 at 19:39

    Ja dat weet ik, maar dat betekend niet dat de cm h3 nodig heeft om meer punten dan h1 en h2 samen te halen!

    Reply

Laat een reactie achter

Your email address will not be published. Required fields are marked *

WIL JE OOK BIJ ONS KOMEN ZWEMMEN?

ZWEMVERENIGINGSASSENHEIM

Wij zijn een gezellige vereniging, waarin zwemmen en waterpolo hecht met elkaar verbonden is.