Nipt,
En iedereen die iets anders beweerd ,was of er niet bij, of zat niet op te letten.
Wij waren met :
- Willemijn, briljante keepster na uitvoerige transferbesprekingen eindelijk weten te strikken. Dit gaat een grote worden. Wat een zelfvertrouwen wat een koelbloedigheid. Zij heeft besloten aan deze wedstrijd geen woorden vuil te maken
- Hanah, Veurhoutse. Opgeleidt in de Columbiaanse rimboe van Voorhout. Zie haar in haar Jane (je weet wel tarzan en..) badpak en je weet, deze laat nog wat van zich horen.
- Romy, deze Voorhoutse liep zich nadrukkelijk warm in de nadagen van het afgelopen seizoen. De scheidsrechter vroeg zich in de kleedkamer of hij echt haar mocht fluiten, de arme man had hartkloppingen. Ogenschijnlijk naief, maar we weten allemaal beter.
- Lynn, wederom Voorhout. Een van de topscoorders van het afgelopen jaar. Vaak keken onze voormalige musketiers; Nina, Quinta en Moran, hoe Lynn het weer flikte. Deze Cleopatra en GI-Jane in 1 zou de speer van onze aanval worden.
- Oegstgeest, Saphira de chocalade queen van de diep south (tov. Sassenheimen) oostelijk van Nederland gevormd en in het westen woonachtig met een behoorlijk noordelijk accent. Altijd gevaarlijk en onverwacht, zelfs haar schaduw weet niet altijd wat ze gaat doen.
- Lisa, Oegstgeest. Niet verpest met jarenlange ervaring op waterpolo gebied, maar puur. Hier gaan we veel lol aan beleven. Op deze brede en woest aantrekkelijke schouders zou een zware last komen te liggen. Mochten we kampioen worden, dan zou zij de eerst aangewezen zijn om de schaal te gaan dragen. Wees gewaarschuwd.
- Laura, Bloembollen koningin van Sassenheim, onderhoudt een direct lijntje met Hillegom waardoor wij dachten dat zij toch wel alle buitentrainingen zou volgen. Desondanks heeft zij zich vervaardigd de gelederen van de BM te komen versterken.
- Jose, Sassenheimse tot in haar tenen. Ja, na vele meters been vindt je die onderaan. Was ze het afgelopen jaar de bescheidenheid zelf, nu merk je echt dat ze er is. Luid schreeuwend gaf ze aanwijzingen, die ongelukkig genoeg niet altijd werden opgevolgd, Sorry Jose, ik doe ook m’n best.
- Isa, de Doutsen van Sassenheim, had wat tijd gemaakt in haar fotoshoot agenda en wist dat het team haar nodig had. Weg die camera, dan maar geen Parijs. Hier die bal, volg mij en let op.
- Naomi, Naemi, Naomie, Noami, Noemi, Noemie, Nomi, Nomy, נָעֳמִי ,grappig. Nooit geweten hoeveel synonymen er voor die naam zijn, maar nu weten we het allemaal. Naomi zal ons voorgaan. Zij draagt dit jaar de verantwoordelijkheid als aanvoerder. En dat laat zich merken. Eerst had Bart de meiden laten zien wat een bootcamp is, maar inmiddels heeft Naomi haar eigen groepje. Deze Il Duce van Sassenheim zal haar troepen drillen.
- Vianne, Uit een gezin met zoveel talenten dan stuurt men de beste. En yes, die hebben we. En als Isa dan toch naar Parijs gaat dan weten we wie haar gaat stylen. Vianne kon vorig jaar aan mij en het team wennen, maar die tijd is over. Wen nu maar eens aan Vianne.
- Eline, onze nieuwste aanwinst ook uit Oegstgeest. Helaas net te laat om dit jaar echt voor ons uit te komen, maar Oh wat zal ze aanwezig zijn bij de trainingen. Zo kort bij ons en zo ingeburgerd. Heeft haar sporen gemaakt bij ZVL, maar kon daar niet veel meer leren, dus waar ga je dan naar toe!!
En dan Sanne, eigenlijk de nr 13, 14 en 15 van het team. Doet als de meiden, is als de meiden en is steun en toeverlaat van ons allemaal.
En als ik dat allemaal optel, kom ik op 15-0. Sterker nog, een voormalige speelster van ons team Moran Lindhout deed mee met ZVL en die weet als geen ander hoe je zo’n voorsprong situatie moet uitbuiten. Ze zal hebben gesidderd
De eerlijkheid gebiet me om toe te geven dat er iets niet helemaal klopte zo deed helaas Viannen niet mee en kon ook Eline niet meedoen zoals eerder gemeld. Daar sta je dan met je briljante plan. Nu nog maar 13-0.
Maar niet getreurd, de meiden hadden zich zo ongelooflijk opgefokt en nerveus gemaakt dat een paar al bijna niet meer de wc uit wilden komen. Bloeddoorlopen ogen, wild en een lege blik. Als dit al gebeurd bij de eerste wedstrijd, kan ik dit tij nog keren.
Ik weet niet meer wie, moet Sanne zijn geweest, kreunde zachtjes om haar moeder.
Ik heb hier wel eens verhalen over gehoord, en ook laatst nog een verhaal van Harry moeten aanhoren, je moet wat als je dorst hebt, maar de essentie is: je kan over-gefoced zijn en dat slaat terug. Een lichte paniek begon zich meester te maken van mij, en dan die ouders. “Heb je er een beetje vertrouwen er in”, wat wil jullie horen (!).
Druk, immens.
Eerst maar de ouders geruststellen inde hoop dat zij rustig bleven, verhalen ghoord over Hooligan moeders uit Voorhout en dat wil ik niet op m’n geweten hebben. Dus na een eerste portie blufpoker, m’n aandacht naar de meiden.
Pakken vol tissues rukte Sanne uit haar tas, “help ,, wat moet ik doen”. Vertwijfeling, even keken we elkaar diep in de ogen en toen wisten we het weer. De wedstrijd, we kwamen hier voor een wedstrijd.
“Meiden, mee”, brulde ik. En daar gingen ze, in rotten van drie, netjes, strak en gedisciplineerd. Het kwam weer terug, het gevoel, de ‘sturm und drang’. Hier liep een team dat ging presteren.
Opgelucht gingen Sanne en ik zitten, we deelden nog wat goodies uit en gaven de scheidsrechters het teken dat ze konden beginnen. En de eerste 3 minuten waren geweldig, diverse schoten op een geweldige keepster van ZVL. Wacht maar, dacht ik toen. Die muur slechten we wel, niet wetende dat het uiteindelijk onze eigen muur was.
Tja wat is er verder over te melden, Lynn werd er uit gestuurd, zo-ook Saphira en Naomi. En dan nog een paar doelpunten 16-0.. Eigenlijk niet echt de moeite van het noemen waard L
Oi. Dat doet zeer. Niet in de laatste plaats voor ZVL die elke keer weer terug moeten zwemmen, de ouders die het hele weekend wanhopig verhalen moeten verzinnen voor maandagochtend voor bij de koffie als al die collega’s benieuwd opkijken, de waterpolocommissie die mij direct opbelde en opheldering eiste, de scheidrechters die een interland wedstrijd hadden afgezegd om hier te mogen fluiten. Tja, wat zeggen we dan.
Foutje, sorry. Zal niet meer gebeuren, dus dit was en is een inkomertje. We, als team zijn eigenlijk helemaal nieuw. Het C-team van een jaar eerder is voor 50% veranderd, dat kost enige tijd. Automatismen moeten inslijpen, team tacktiek moet worden begrepen en uitgevoerd. Ja dit seizoen wordt anders, maar wel leuk. De sfeer is geweldig, wij knokken voor elkaar en helpen elkaar.
Op zich is een jaartje geen kampioen worden ook een nieuwe ervaring.
En Moran, gefeliciteerd.
—————————————————————–
Elke week schrijft Henk Trap een exclusief verslag voor ZVSassenheim.nl
